 |
|
Σαν σήμερα πριν 27 χρόνια είχε γεννηθεί ο γιος της Μπέλλας Κυδωνάκη, που έφυγε πολύ νωρίς από την ζωή......
Η γνωστή αστρολόγος που δεν ξεχνάει ούτε λεπτό τον "πρίγκιπα" της, όπως τον αποκαλεί, ανέβασε ένα πολύ συγκινητικό κείμενο στο προφίλ της στο Facebook...
"Αφιερωμένο στον πρίγκηπα που σήμερα είχε γενέθλια!!!!!
Αφιερωμένο στον υπέροχο γιό μου Γιάννη.
ΤΑ ΓΕΝΕΘΛΙΑ
Κάνοντας μια αναδρομή στο παρελθόν έφερα στο μυαλό μου τις πολύ δυνατές και ευλογημένες στιγμές στην ζωή μου. Η 19.7.1986 ήταν σταθμός για μένα. Γεννήθηκε ο γιός μου. Ο «πρίγκηπάς» μου όπως μου άρεσε να τον αποκαλώ.
Γράφοντας τώρα αυτές τις γραμμές μέσα από μεγάλη συναισθηματική φόρτιση και βαθύ πόνο σκέφτομαι ότι οι ισορροπίες στην ζωή των ανθρώπων διαταράσσονται και χάνονται ανά πάσα στιγμή. Τα τελευταία σου γενέθλια ήταν και τα πιο σημαδιακά. Το σπίτι γεμάτο φωνές, φώτα, λουλούδια, κεράκια, ζεϋμπέκικος χορός και φίλοι να κτυπούν παλαμάκια την ώρα που χόρευες και εγώ η μάνα σου να αγγίζω την απόλυτη ευτυχία .Τώρα αντί για αυτό θα γεμίσω τον τάφο σου με άσπρα λουλούδια, θα κοιτάξω τον ουρανό μήπως και φανείς από μακριά , αλλά!!!! θα κρατήσω την ελπίδα μέσα μου ότι θα σε ξαναδώ και θα προχωρήσω με το κεφάλι ψηλά για την ζωή που με περιμένει. Γιατί της χρωστάω και μου χρωστάει η ζωή και πρέπει να δώσουμε η μια στην άλλη την αξία που μας αναλογεί.
Από αυτό το βήμα μου έχει δοθεί η ευκαιρία να γράφω και να εκφράζω όλες μου τις ιδέες, τα συναισθήματα, τις φιλοσοφικές μου απόψεις και όλες μου τις πνευματικές αναζητήσεις σε συνδυασμό με τις αστρολογικές μου γνώσεις, θεωρώ ότι είναι μια όαση μέσα στην μονοσήμαντη ζωή μου. Η τρίτη ενότητα μέσα στο blog astroqueen bella η « το πορεία προς το φως» την έχω αφιερώσει στον γιό μου Γιάννη που έφυγε ξαφνικά από την ζωή μου. Με αυτόν τον τρόπο νοιώθω και εγώ ότι προσφέρω κάτι σε αυτή την αέναη επικοινωνία μεταξύ του ορατού και αόρατου κόσμου.
Όλο αυτόν τον καιρό προσπαθώντας να βρω απαντήσεις, ανακούφιση και ελπίδα μέσα από διάφορες θεωρίες που ασχολούνται με την μετά θάνατο ζωή, έπεσε το μάτι μου στο Κεφάλαιο Ε’ από την Β΄ Επιστολή του Παύλου προς Κορινθίους και είναι ένα κομμάτι που το κρατάω σαν ένα πολύτιμο στοιχείο μέσα στην καρδιά μου για να μπορώ και εγώ να ονειρεύομαι και να ελπίζω. Η ελπίδα είναι το πιο σημαντικό στοιχείο για την ανθρώπινη υπόσταση και χωρίς αυτή ο άνθρωπος δεν μπορεί να ζει.
Για αυτό δεν μας καταβάλλουν οι θλίψεις, οι κίνδυνοι, οι ταλαιπωρίες και οι απώλειες Γιατί γνωρίζουμε καλά ότι η γήινη κατοικία της ψυχής μας που είναι το σώμα μας και ομοιάζει σαν προσωρινή σκηνή θα διαλυθεί από τον θάνατο. Εκεί ψηλά θα έχουμε άλλο σπίτι ετοιμασμένο που δεν το έχουν δημιουργήσει ανθρώπινα χέρια αλλά τα χέρια του δημιουργού Θεού. Το άφθαρτο σώμα μας θα είναι το σώμα της δόξας που θα έχουμε συνέχεια μαζί μας. Δεν θα μας φέρνει δυστυχία θα είναι ένδοξο και άφθαρτο. Για αυτό πάντα πρέπει να έχουμε ελπίδα και θάρρος για την ζωή και να υπομένουμε τα δεινά.
Έχω καταλάβει ότι οι άνθρωποι τελικά είμαστε « ήρωες» για να μπορούμε να αντέχουμε όλα τα δεινά από τις ισχυρές ανατροπές της ζωής. Μέσα στα σκοτάδια και τα αποκαϊδια πάντα υπάρχουν λύσεις ακόμα και στον πιο μεγάλο πόνο που μπορείς να τον μετατρέψεις σε δημιουργία και ελπίδα.
Η αληθινή αγάπη για τον εαυτόν σου και κατ επέκταση για τους άλλους είναι ένας τρόπος που μπορείς να αντιμετωπίσεις το εφιαλτικό θέμα του θανάτου και κυρίως του παιδιού σου. Μετά από μια βαθιά συζήτηση με το μέσα μου αποφάσισα ότι όσο ζω θα αγωνίζομαι για την βελτίωση του χαρακτήρα μου . Ο Ηράκλειτος έλεγε ότι ο χαρακτήρας μας καθορίζει την μοίρα μας. Για αυτό γράφω και μεταφέρω πληροφορίες αυτοβελτίωσης και αλλαγής της προσωπικότητας. Για ένα καλύτερο μέλλον με μεγαλύτερη αυτογνωσία, ανθρωπογνωσία και ελευθερία.
Οι μοιραίες ανατροπές μας καθορίζουν και εκεί θα φανεί το εύρος του χαρακτήρα του καθένα. Η ζωή είναι δύσκολη έλα να με κερδίσεις είναι μια πρόταση που μου αρέσει να λέω γιατί την πρεσβεύω και ακολουθώ αυτό το ρητό.
Όταν έχεις το πιστόλι στον κρόταφο παύεις αυτόματα να είσαι ο χαλαρός αναζητητής της αλήθειας και γίνεσαι μάχιμος πολεμιστής που δεν ξέρει αν θα ζήσει αύριο λόγω των συνθηκών. Αυτή την στιγμή πορεύομαι με αυτή την αλήθεια στο προσκεφάλι μου. Ευχαριστώ τον γιό μου που ήρθε στην ζωή μου γιατί ήταν ο μεγάλος μου δάσκαλος. Μέσα στην καρδιά μου κρατάω μόνο την ελπίδα το ότι θα ξανασυναντηθούμε σύντομα σε καλύτερες συνθήκες. Αυτό με κάνει και νοιώθω ζωντανή και να δημιουργώ.
Τελικά είμαι τυχερή,
Η ζωή μου έδωσε ένα υπέροχο δώρο «εσένα αγόρι μου».
Αλλά επειδή ήσουν πολύ εύθραυστος και πολύτιμος ο Θεός σε έκρυψε στην χώρα των Αθανάτων για να μην χαθείς.
Σε αγαπώ
ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΑΝΗΚΕΙ ΣΕ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΟΝΕΙΡΕΥΟΝΤΑΙ"
Αφιερωμένο στον υπέροχο γιό μου Γιάννη.
ΤΑ ΓΕΝΕΘΛΙΑ
Κάνοντας μια αναδρομή στο παρελθόν έφερα στο μυαλό μου τις πολύ δυνατές και ευλογημένες στιγμές στην ζωή μου. Η 19.7.1986 ήταν σταθμός για μένα. Γεννήθηκε ο γιός μου. Ο «πρίγκηπάς» μου όπως μου άρεσε να τον αποκαλώ.
Γράφοντας τώρα αυτές τις γραμμές μέσα από μεγάλη συναισθηματική φόρτιση και βαθύ πόνο σκέφτομαι ότι οι ισορροπίες στην ζωή των ανθρώπων διαταράσσονται και χάνονται ανά πάσα στιγμή. Τα τελευταία σου γενέθλια ήταν και τα πιο σημαδιακά. Το σπίτι γεμάτο φωνές, φώτα, λουλούδια, κεράκια, ζεϋμπέκικος χορός και φίλοι να κτυπούν παλαμάκια την ώρα που χόρευες και εγώ η μάνα σου να αγγίζω την απόλυτη ευτυχία .Τώρα αντί για αυτό θα γεμίσω τον τάφο σου με άσπρα λουλούδια, θα κοιτάξω τον ουρανό μήπως και φανείς από μακριά , αλλά!!!! θα κρατήσω την ελπίδα μέσα μου ότι θα σε ξαναδώ και θα προχωρήσω με το κεφάλι ψηλά για την ζωή που με περιμένει. Γιατί της χρωστάω και μου χρωστάει η ζωή και πρέπει να δώσουμε η μια στην άλλη την αξία που μας αναλογεί.
Από αυτό το βήμα μου έχει δοθεί η ευκαιρία να γράφω και να εκφράζω όλες μου τις ιδέες, τα συναισθήματα, τις φιλοσοφικές μου απόψεις και όλες μου τις πνευματικές αναζητήσεις σε συνδυασμό με τις αστρολογικές μου γνώσεις, θεωρώ ότι είναι μια όαση μέσα στην μονοσήμαντη ζωή μου. Η τρίτη ενότητα μέσα στο blog astroqueen bella η « το πορεία προς το φως» την έχω αφιερώσει στον γιό μου Γιάννη που έφυγε ξαφνικά από την ζωή μου. Με αυτόν τον τρόπο νοιώθω και εγώ ότι προσφέρω κάτι σε αυτή την αέναη επικοινωνία μεταξύ του ορατού και αόρατου κόσμου.
Όλο αυτόν τον καιρό προσπαθώντας να βρω απαντήσεις, ανακούφιση και ελπίδα μέσα από διάφορες θεωρίες που ασχολούνται με την μετά θάνατο ζωή, έπεσε το μάτι μου στο Κεφάλαιο Ε’ από την Β΄ Επιστολή του Παύλου προς Κορινθίους και είναι ένα κομμάτι που το κρατάω σαν ένα πολύτιμο στοιχείο μέσα στην καρδιά μου για να μπορώ και εγώ να ονειρεύομαι και να ελπίζω. Η ελπίδα είναι το πιο σημαντικό στοιχείο για την ανθρώπινη υπόσταση και χωρίς αυτή ο άνθρωπος δεν μπορεί να ζει.
Για αυτό δεν μας καταβάλλουν οι θλίψεις, οι κίνδυνοι, οι ταλαιπωρίες και οι απώλειες Γιατί γνωρίζουμε καλά ότι η γήινη κατοικία της ψυχής μας που είναι το σώμα μας και ομοιάζει σαν προσωρινή σκηνή θα διαλυθεί από τον θάνατο. Εκεί ψηλά θα έχουμε άλλο σπίτι ετοιμασμένο που δεν το έχουν δημιουργήσει ανθρώπινα χέρια αλλά τα χέρια του δημιουργού Θεού. Το άφθαρτο σώμα μας θα είναι το σώμα της δόξας που θα έχουμε συνέχεια μαζί μας. Δεν θα μας φέρνει δυστυχία θα είναι ένδοξο και άφθαρτο. Για αυτό πάντα πρέπει να έχουμε ελπίδα και θάρρος για την ζωή και να υπομένουμε τα δεινά.
Έχω καταλάβει ότι οι άνθρωποι τελικά είμαστε « ήρωες» για να μπορούμε να αντέχουμε όλα τα δεινά από τις ισχυρές ανατροπές της ζωής. Μέσα στα σκοτάδια και τα αποκαϊδια πάντα υπάρχουν λύσεις ακόμα και στον πιο μεγάλο πόνο που μπορείς να τον μετατρέψεις σε δημιουργία και ελπίδα.
Η αληθινή αγάπη για τον εαυτόν σου και κατ επέκταση για τους άλλους είναι ένας τρόπος που μπορείς να αντιμετωπίσεις το εφιαλτικό θέμα του θανάτου και κυρίως του παιδιού σου. Μετά από μια βαθιά συζήτηση με το μέσα μου αποφάσισα ότι όσο ζω θα αγωνίζομαι για την βελτίωση του χαρακτήρα μου . Ο Ηράκλειτος έλεγε ότι ο χαρακτήρας μας καθορίζει την μοίρα μας. Για αυτό γράφω και μεταφέρω πληροφορίες αυτοβελτίωσης και αλλαγής της προσωπικότητας. Για ένα καλύτερο μέλλον με μεγαλύτερη αυτογνωσία, ανθρωπογνωσία και ελευθερία.
Οι μοιραίες ανατροπές μας καθορίζουν και εκεί θα φανεί το εύρος του χαρακτήρα του καθένα. Η ζωή είναι δύσκολη έλα να με κερδίσεις είναι μια πρόταση που μου αρέσει να λέω γιατί την πρεσβεύω και ακολουθώ αυτό το ρητό.
Όταν έχεις το πιστόλι στον κρόταφο παύεις αυτόματα να είσαι ο χαλαρός αναζητητής της αλήθειας και γίνεσαι μάχιμος πολεμιστής που δεν ξέρει αν θα ζήσει αύριο λόγω των συνθηκών. Αυτή την στιγμή πορεύομαι με αυτή την αλήθεια στο προσκεφάλι μου. Ευχαριστώ τον γιό μου που ήρθε στην ζωή μου γιατί ήταν ο μεγάλος μου δάσκαλος. Μέσα στην καρδιά μου κρατάω μόνο την ελπίδα το ότι θα ξανασυναντηθούμε σύντομα σε καλύτερες συνθήκες. Αυτό με κάνει και νοιώθω ζωντανή και να δημιουργώ.
Τελικά είμαι τυχερή,
Η ζωή μου έδωσε ένα υπέροχο δώρο «εσένα αγόρι μου».
Αλλά επειδή ήσουν πολύ εύθραυστος και πολύτιμος ο Θεός σε έκρυψε στην χώρα των Αθανάτων για να μην χαθείς.
Σε αγαπώ
ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΑΝΗΚΕΙ ΣΕ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΟΝΕΙΡΕΥΟΝΤΑΙ"
